ONSE-han (release 1)

Welcome to ONSE-han!

What is ONSE-han: rather than the usual "top ten" , I decided to make it eleven or ONSE. Eleven things about a particular topic. For the Release 1:

ONSE-han on my office desk. (Normal hangang medyo sumablay)

ONSE: Calendar

(memory gap kaya madaming post it)

DYES: Empty canister of Halls

(madami nabibiktima yan kala me laman)

NWEVE: Empty clay doh, hair wax

(alam ko mabango yan pero di ko naman sinisinghot, maganda lang un lalagyan)

OCHO-OCHO: Mirror

(minana ko pa yan sa lolo ko, side mirror para kung me dumadating, ALT-TAB agad, cute ng nag kuha ng picture)

SHETE: Spray container + alcohol

(panlaban sa A(H1N1))

SAIS: Paper mouse pad

(-->nog: hindi ito ka-jologsan, ayaw ko lng gumamit ng mouse pad, mas ok sakin 'tong papel, kelangan na palitan may punit na pala)

SINGKO: Quote on post-it

(ang nagbibigay sakin ng lakas ng loob kapag madaming bugs)
("In a day, when you don't across any problem, you can be sure that you are traveling in wrong path")

QUATRO: Vase?

(mukha lang vase pero termost po 'yan. -->nog: hindi yan un vase sa altar nyo, di ko ninakaw yun)

TRES: Tomador...

(ayaw ko kasing uminom)

DOS: Frankenstein?

(straw ng slurpee from 7-11, medyo kahawig ko din kaya memorable)

UNO: Megastar, ate shawee?

(si shawee, ang natuyot na starfish)

(kuha sa medyo malayo)

Fan Mail ni Jek2

Dear Kuya Nog,

Ako po si Jekjek, pag itextext niyo po ako Jek2 nalang for short. Ako po ay kasalakuyang nagtatrabaho sa isang prestigious na munisipyo sa bayan ng Pangasinan. Ako po ay masugid na tagasubaybay ng inyong blog. Minsan po kasi ako nag search ng porn sa google at unang una po sa list na lumabas ay ung isang entry ni tobobz, ung ka-tandem niyo po. Mula po noon, di na ako nahilig sa porn, at talagang kina-adikan ko na ang blogs niyo. Ginagawa ko siyang habit sa tuwing umaga para simulan ang aking araw. Talaga naman pong sumasakit ang tiyan ko at nangangawit ang panga ko sa kakatawa. Pakiramdam ko po ay tinatayuan wala akong problema sa buhay. Ang pakay ko po ay upang isangguni ang aking suliranin sa trabaho, madalas po kasi akong dalawin ng antok at di ko talaga mapigilan at kung minsan bigla nalang akong magugulat at magigising sa pagkakatulog. Kahit madaming gawain ay di ko maiwasan ang antukin. Ano po ba ang dapat kong gawin? Aasahan ko po ang inyong payo.

Lubos na umaasa,

Jekjek ng Pangasinan (Jek2 for short)

Dear Jek2,

Ako ay nagpapasalamat sa patuloy mong pagsubaybay sa aming blogs. Sa katunayan nga nang sabihin ko ito kay tobobz, talagang na-touch siya at hanggang sa ngayon ay di pa rin mapigilan ang pagluha. Nag-aalala na din nga kami baka pasukan na ng hangin ang kanyang utak, pero sana naman ay wag muna sa ngayon at kailngan pa natin siya.

Mapunta tayo sa iyong problema, ako mismo ay araw-araw na dinadalaw ng antok sa opisina. Track record ko na yata ang pagiging antukin. Naalala ko pa minsan na nakatulog ako sa midterm ng Linear Algebra nung college, puyat naman kasi ako nung araw bago ng exam, galing ako sa shift ko sa Greenwich.

Kumpleto naman ang tulog ko, pero syempre may mga araw din na kulang. May nabasa ako minsan na di ko na matandaan yung source, na normal lang daw ung 6 to 7 hrs na tulog, sapagkat pag ito ay bumaba sa 6 o lumagpas sa 7, ay mas lalo kang aantukin. So wag kang ganid sa tulog.

Subalit kung minsan papasok ng opisina, pakiramdam ko ba ay talagang kulang ako sa tulog at antok na antok, maaga palang kasi ay gising na ako upang maghanda ng baon namin ng aking asawa at ihatid siya sa bus stop. Sa pilipinas, pag sakay ko ng FX, kanya kanya na. 45 minutes din na biyahe yon, 45 minutes na tulog na may manakanakang pag tulo ng laway at pag untog sa salamin ng bintana ng FX, mas malakas mas masakit. Minsan di mo maiiwasan ang mga kasakay na naknakan ng daldal na buong FX eh naririnig ang hagalpakan nila at akala mo ba ay sila lang ang tao sa FX. Dito naman sa Malaysia, 20 minutes lang ay nasa opisina na ako kung walang traffic, sa harap ng condo ay magaabang na ako ng bus, at isa ito sa mga sagradong sandali ng aking buhay, ikakabit ko na ang aking headset, at magnanakaw ng tulog oras na maupo ako sa bus, kulang nalang pati tulog ng katabi ko ay nakawin ko. Minsan gusto ko din na traffic kahit abutin manlang ng 30 minutes ang biyahe para mahabahaba ang aking tulog.

Jek2, baka naman kasi nalulugmok ka sa PMS at Cyber Sex, umamin ka na, kaya siguro madalas kang antok at pagod. Parang say no to drugs lang yan. So hangga’t maaga pa at hindi pa huli ang lahat, lubayan mo na yan. Kaysa naman pag dating ng panahon ang sinasabi mo na ay Aanhin mo pa ang damo kung patay na si Jek2 ang kabayo. Mas ok kung “May Energy mas Happy” diba?

Ugaliin mo din na mag exercise o mahilig sa sports. Gaya ko, ako ay nag jojogging, swimming at badminton. Kung pakiramdam mo ay ayaw ka nila isali, umepal ka nalang, kapalan mo nalang mukha mo at siguradong di ka nila sasawayin. Ipakita mong sporty ka at hindi lampa. Malaking tulong ang exercise sa katawan natin at maiwasan ang pagiging antukin.

Sa opisina, nagpapatugtog din ako ng magagandang sounds o kaya ay nakikinig sa monster radio. Sa ngayon, paulit ulit lang ang kanta ni David Archuleta na Touch my Hand, saka ung Nobody Nobody but You at yung may Romeo and Juliet ni Taylor Swift. Bakit di mo subukang aralin yung Nobody Nobody but you. Magandang paraan din yan upang di ka antukin. O kaya naman ay magkape ka, para magkanerbyos ka naman sa katawan. Siguradong tanggal ang antok mo, na-ngi-ngi-nig-ngi-nig pa. Ako twice a day kung magkape, isa sa umaga at isa sa hapon. Pero para may twist, dala ang aking starbucks mug, ako ay bababa sa lobby upang magkape, isa din ito sa mga sagradong oras ko. So ikaw Jek2, pwede mo din gawin iyan, magtimpla ka ng kape at bumaba ka at pumuwesto ka sa may flag pole ng prestigious na munisipyo na pinagtatrabahuhan mo, tingan ko lang pag di pa natanggal ang antok mo. Makabawi ka manlang at for sure, sa tuwing lunes na flag ceremony niyo eh di ka umaatend.

Ilan lang yan sa mga maari mong gawin pag ikaw ay inaantok. Madami pang paraan na mas creative at mas makakatulong sa iyo gaya ng pag punta sa CR ng napakadalas kahit di ka naiihi, o pagkurot sa iyong braso at kamay hanggang bumaon ang mga kuko mo.

Muli salamat sa liham mo at sana ay nakatulong ako sa suliranin mo, hayaan mong bigyan kita ng isang larawan na pwede mong maging inspirasyon at magbigay lakas sa iyo. Pagdamutan mo na ang Half Boiled Egg at iyang Chicken Nugget.

Warmest regards,

Kuya Nog

fernando POE-T jr.

'Fool' of Love

You don't know how much you mean to me,
I don't know if you care at all.
Everything you request; consider it done,
For I will do anything; just ask one by one.

What do you want... Baby or Honey?
I'll call you by the name you want... Sweety?
I'll always trust you, I will not argue,
I will not criticize, I'll always cherish you.

I'll give you my time; even a clock that rings,
For sure you want a ring... I'll give you one, plus earrings.
I'll take you to wherever you want,
But please don't lose me in the dark with your cruel Aunt.

I promise not to kiss you on our dates,
Not touch your hands; even your nails that's red.
You can do anything to me,
Just don't stab that knife to me.

For my heart beats because of you,
And hoping you say "I do".
What you see is what you get,
I LOVE YOU please do not forget.

A poem I wrote for a our college news letter, August 26, 2002. It brings back a lot of memories. And because every post contains pic/pics, I choose this poster to inspire all of us:

Mga Taong Putol

Noong maliit pa lamang yung ano ko ako, naalala ko ng minsan akong magbakasyon sa maynila dahil Christmas break ay nagpunta kami s C.O.D. sa cubao para manood ng mga manikin na gumagalaw, lumalakad, sumasayaw at nag da-dialouge sa saliw ng mga kantang pamasko... kahit pupungas pungas pa ako ay nasisiyahan ako sa aking napapanood. kaya naman, para kayo ay aliwin at ibalik ang ala-ala ng mga manikin, narito ang ilang litrato ng mga manikin na palihim kong kinunan sa loob ng carrefour grocery store. isa na ding dahilan nito ay para tapatan ang mga litrato ni tobobz, mula noong budha beads and choker days niya hanggang sa maging si makisig na siya.

Una sa listahan ay ang kids collection:

tobobz, bata pa yan. wag mong pakatitigan

Sunod naman ang men's wear:

in yellow is tobobz, 1 year after graduation, (circa 2005)

tobobz circa 2009.

Let's now go to ladies collection:




At ang ating espesyal na bisita, Ms. Celia Rodriguez in her office, losyang and bagong ligo collection:


Maswerte na nga sila at mga putol lang sila, may mga ilan sa divisoria na aking nakita ay may pang itaas nga, pero alang pang ibaba o di naman ay may pang ibaba, pero hubad ang itaas. di manlang nirespeto ang mga manikin na nagtatrabaho 24/7. sayang nga lang at di ko sila nakuhanan noon, para naisama ko dito sa koleksyong ito.

"di bale nang putol, may damit naman."

laugh starts here! (before-after)

now that we've introduced ourselves, it's now time for my first blog entry... errrr, i guess my second but the first one was not an official entry... anyways, just read on..

I enjoy watching make-over shows, like: extreme make-over, f(defunct), how do i look, and a lot more. I like the part where the before and after pics are shown. Most, really helped the participant to look good but there are a few, very few, that didn't helped at all.

Lucky me(noodles?), I have my own "before and after". As you've read on nog's entry, mukha akong poste ng meralco, I'm 5'10" was 112lbs then and sported a trying-hard-to-be-F4-hair-style.

To cut the description short, here are some before pics:

pic1: it was my 1st xmas party @ FTSP, this was taken December 2005, theme was hat party so i decided to wear a hard hat. (pakititigan na lang ang siko at braso)

pic2: gimmick with college barkada, july 2006, ratsky's morato (ayan ang f4 wanna be hair-style)

pic3: after the rivermaya concert @ araneta, april 2005 (small size ng tshirt pero parang XL)

Now for the after part. I started going to gym a few months after my minor surgery: on my left arm, upper-left buttock and inner-right thigh. 3 benign tumors were removed, one on each area. I started by mid-2007, had to stop a few months after just going to gym for 4 months, then went back again on the last week of 2007 and non-stop till now.

Here are the after pics:pic1: team building with emerson peeps, May 2009, (ahem!)

pic2: team building with emerson peeps, May 2009, (cutey!)

pic3: @ emerson office, December 2008, my heaviest weight, 165lbs, (hot!)

pic4: @ emerson office, July 2009, (biceps n lng tignan wag na un mukha)
Please comment, especially to our college classmates!

Pagpapakilala : bersyon ni nog

Unang una salamat sa mga papuri at mabulaklak mong mga salita. Nang makita ko ang larawan mo, inakala kong ito ay isang obituary, may maulap-ulap pang effect. Medyo kinilabutan ako ng kaunti at naisip ko agad na parang ilang minuto pa lamang ay kausap kita. Inisip ko agad kung swine flu ba o malaria dala ng madalas na pagbaha sa Sampaloc.

Ikalawa naman, ito ay nagmukang resume. May prestigious ka pang nalalaman. Sana sinabi mo agad, para nabigyan kita ng Letter of Application ko. Pero hahayaan ko na iyan. Papalagpasin ko muna sa ngayon. Total, iniangat mo din naman ang aking pangalan.

Budha beads na samut-saring kulay, minsan naka ayon pa sa kung anong kulay ng damit ang suot. Nang mauso naman ang choker, iba’t ibang klase din, may parang kahoy, may puti. Mas masikip mas maganda mas malaki ang chance na machoke. Yan si tobobz, medyo jologs. HAHAHA! Noong una, di ko pinapansin ung mga jokes o banat niya na kung pakakasuriin mo ay korni naman. Dinadaan nalang sa performance and delivery kaya maraming naloloko. Subalit ng malaon ay unti-unti itong nag improve at hit na ang mga joke niya. Noon parang poste lang siya ng meralco sa may M. Dela Fuente, pero ng makaluwag luwag at makapagtrabaho (wag nating kalimutan na “prestigious company”) aba, para na siyang poste sa baywalk, maynila, nagkabuhay na kahit papaano. Teka nakakarami na yata ako. Mabuting itigil ko na ito at maireserve sa ibang pagkakataon. Sa ngayon, sinisigurado ko na madaming mga nakatagong patawa at pakwela yang si tobobz. Don't judge him by my description.

Actually di naman ako kilala sa tawag na Nog nung college, HS lang ng ako’y tawaging Nog ng aking mga kaibigan. Di ko nga alam kung bakit yun ang tawag sa akin. Hanggang sa ngayon, pinipilit ko pa ding hanapin ang kasagutan upang mabuo na ang aking pagkatao. Sa araw-araw kong hinaharap ang buhay pakiramdam ko ba ay tila may kulang. Pero sa ngayon lang ito, sa mga susunod na blog, papalitan ko itong Nog. Palitan natin ng mas mukang mayaman at nakakaluwag sa buhay na pangalan.

Bilang pag tatapos sa aking pagpapakilala, hayaan niyong ibahagi ko ang larawang ito:

Isang pagpapakilala

Ako si tobobz. I'm a Software Developer from a prestigious company somewhere in Ortigas. I'm a Computer Science Graduate. 'tobobz' was derived from tito babis. I have 7 pamangkins, my very 1st pamangkin called me by that name. She can't utter my name well, so she pronounces my name as babis. Eventually tito babis was shortened to 'tito babs', 'tito bobz', 'tobobz', even 'bobz'. I find 'tobobz' more appealing and prefer to use it as my official blog name. You'll get to know me more as this blog progress.

Siya si nog. Nog and I were classmates all throughout college years. We didn't became friends instantly. We hit off as barkada on our second year. Nog is one of the cum laudes in our batch. A born-leader, responsible, dedicated person. He's not the typical know-it-all classmate we all used to have in our elementary and high school days. One of the smart guys in class and at the same time the funniest guy in the room, next to me of course. I'm not saying he's a perfect guy, but he is in Bea's eyes for sure, by the way Bea is his lovely wife.

Disclaimer:
The above post doesn't necessarily reflect the upcoming posts of this blog. Quote me on this, don't ever judge a blog by its first post!